Java: van Pangadaran tot de Ijan

Sinds ons vorige blog zijn we erg druk aan het reizen geweest en inmiddels zijn we aangekomen in Bali. Hier hebben we alle tijd om jullie weer eens op de hoogte te brengen!

Na de superstedentrip van vorige blog, was het het plan om twee dagen te relaxen in het strandplaatsje Pangandaran. Op het strand was het echter erg druk door een Islamitische feestdag, en voelden we ons niet echt op ons gemak om als enige in onze zwemkleding op het strand te gaan liggen. Daarom hebben we besloten ons plan om te gooien: we zouden één dag het natuurpark bezoeken en een dag eerder naar Yogyakarta doorgaan. Samen op de scooter hebben we nog wel het natuurpark bezocht en ons gewaagd aan het "wild body raften" en het zwemmen in een kloof; de Green Valley. Beide waren erg mooi, maar pas op dat je niet in een sliert Chinezen in zwemvesten terechtkomt!

Door naar Yogyakarta, de sultansstad. Dit vonden we een gezellige en relaxte stad, waar we gemiddeld nog maar één keer per dag op de foto moesten. Daarnaast is Yogya natuurlijk de stad van de bekende bezienswaardigheden van Java: de Borobudur en de Prambanan. Dit zijn twee grote tempels, respectievelijk boeddhistisch en hindoeïstisch. De Prambanan was een poging om de Borobudur te overtreffen, maar dat is naar onze mening niet echt gelukt. We vonden de Borobudur een stuk indrukwekkender met zonsopgang en mooier gelegen midden in de jungle, terwijl de Prambanan gewoon naast de snelweg ligt. Over de snelweg gesproken: deze hebben wij getrotseerd op de scooter op weg naar de Prambanan. Op de terugweg kwamen we terecht in het spitsuur van Yogyakarta. Het verkeer is daar zoals in vele Aziatische steden. De scooters bewegen zich voort als een zwerm bijen en racen van stoplicht naar stoplicht en slingeren tussen de auto's door. We zijn een soort van goed geïntegreerd in het lokale verkeer, maar voor Anna was dit (voorlopig; Enzo wilt nog wel) wel de eerste en laatste keer dat we scooter rijden in de grote stad.

Na al deze avonturen zijn we op aanraden van een oude local naar het tropische eiland Karimunjawa gegaan (thanks Klaas!). Het eiland is echt net zo mooi als de foto's op Google: witte stranden, azuurblauwe zee en altijd lekker weer. Het toerisme op het eiland is nog niet erg ver ontwikkeld, en wij zagen gelijk goeie business opportunities om dit verder uit te bouwen. Dit typeert ook wel de lokale bevolking, en wij vinden het erg mooi dat ze niet druk zijn met geld verdienen, maar louter met genieten. Wij zelf hebben hier heerlijk gesnorkeld, ge-island hopt, gekayakt, het hele eiland verkend (scooteren mocht hier wel weer van Anna) en verse vis gegeten. Bij dit laatste kies je bij een straatkraampje een vers gevangen vis uit en twintig minuten later ligt hij gebarbecued op je bord. Heerlijk! We hadden alle tijd hiervoor op het eiland, omdat we de lokale airline gingen uitproberen. Om het papiertje dat een ticket moest voorstellen te bemachtigen, moesten we een uur scooteren naar het vliegveldje. Online boeken of bellen kenden ze namelijk niet. We konden alleen op woensdag terugvliegen, geen probleem voor ons want dan mochten we twee dagen langer blijven en het scheelde een hele reisdag. De vlucht was een ervaring op zich. We vlogen met een propellervliegtuigje samen met acht andere nerveuze backpackers. Gelukkig hebben we het overleefd en konden we ons opmaken voor de vulkanentocht in record tempo (we hadden inmiddels wel weer genoeg uitgerust)!

De middag na de vlucht stonden we na een reis van ruim 300km hemelsbreed alweer op de Bromo vulkaan. Vooral de wandeling door het maanlandschap naar de andere vulkaan, waarvan we eerst dachten dat het de Bromo was, was erg indrukwekkend. 's Nachts hebben we de zonsopgang bekeken op de Bromo vanaf een andere berg. Daarna snel door, want de nacht erna moest de Ijen worden beklommen. Gelukkig konden we een minibus delen met andere Duitse backpackers, die overigens zichtbaar genoten van de Swastika's (oud zonneteken uit het Hindoeïsme).

We arriveerden die middag in een knusse maar niet al te schone family homestay naast de Ijen. Ook al konden we geen woord met de familie wisselen, het was toch erg gezellig en we bleven maar eten voorgeschoteld krijgen. Na twee uurtjes slaap was het om 1 uur 's nachts alweer tijd om de volgende vulkaan te trotseren met onze private guide Alcoholic (zoals hij bekend staat in het dorp; zijn Indonesische naam is Collik). Na een zware beklimming waren we op tijd om het blauwe vuur te zien met onze gasmaskers op. Dit blauwe vuur is over de hele wereld alleen hier te zien en ontstaat door de natuurlijke combinatie van een vulkaan en zwavel. Daarna zijn we uit de krater geklommen om de indrukwekkende zonsopgang te bekijken. Naast het bijzondere uitzicht was het heftig om te zien hoe de mijnwerkers met de hand het giftige zwavel moeten winnen voor een hongerloontje. Hierna zijn we kort de naar de watervallen gegaan om de zwavelgeur van ons af te krijgen, waarna we met de boot en de lokale bus zijn doorgetrokken naar onze huidige locatie: Bali! Onze eerste indruk is dat het een compleet ander land lijkt dan Java, maar de volgende keer meer hierover! De foto's kunnen jullie zien in album Java 2, we hebben wat video's toegevoegd en de kaart is helemaal up to date.

Liefs!

P.S. We willen graag nog even kwijt dat Java echt heel leuk is, zeker een aanrader! Naast alle mooie dingen die er te zien zijn, vinden wij vooral de mensen geweldig. We hebben er erg veel ontmoet en gesproken, en ze zijn niet alleen vriendelijk, maar ook open, geïnteresseerd, blij, niet-commercieel en vooral altijd in voor een grapje. We komen vast nog een keer terug!