Chaos in Laos: hoe is het om je tussen Laotianen te wanen?

Lieve allemaal,

Waar zijn ze nu dan weer? Wij zijn zojuist geland op het prachtige witte strand in Krabi (vriest het al in Nederland?). De afgelopen tijd hebben we door het mooie Laos gereisd. 

We begonnen in Luang Prabang waar we aanvankelijk twee nachten hadden geboekt, maar er kwam er nog een bij... en nog een... en nou vooruit, nog eentje dan. Wat een fijne stad! Het is een oud Frans plaatsje gelegen aan de Mekong rivier, met een relaxte sfeer. In deze dagen hebben we lekkere Franse baguettes gegeten, (heeft het kolonialisme toch iets goeds gebracht), Halloween gevierd en een boottocht gemaakt met zonsondergang. Ook zijn we met de scooter naar de prachtige Kuang Si watervallen gegaan, en hebben we op de terugweg échte Nederlandse appeltaart gegeten in een vlindertuin. De ochtend erna zijn we om 5 uur opgestaan om te zien hoe de monniken door de stad lopen om hun eten voor de dag te verzamelen van de bevolking. Ze mogen namelijk geen eigen bezittingen hebben en kunnen dus zelf geen eten kopen (is dat even balen met die lekkere baguettes). Erg bijzonder! In onze poging om de beste plek te vinden om dit ritueel te bekijken, zijn we uiteindelijk de hele route op gepaste afstand achter ze aan gelopen. Kortom, een lekkere ochtendwandeling. Nu we toch op de culturele tour waren, hebben we het indrukwekkende UXO museum bezocht, een museum eigenlijk te klein voor het probleem waar het voor staat. Op Laos zijn tijdens de Vietnam oorlog meer bommen gedropt dan tijdens de hele Tweede Wereldoorlog, met als gevolg dat er elke dag nog iemand wordt geraakt door een onontplofte bom. Nu even wat luchtiger: verder nog een tip voor iedereen die ooit naar Laos gaat en eigenlijk de reden dat we nog een nachtje extra zijn gebleven: SECRET PIZZA! Dit is een pizzeria gerund door een echte Italiaan die alleen op dinsdag en vrijdag open is en een paar kilometer buiten het centrum ligt, verborgen in een donker steegje. Dit was toch stiekem echt ons culinaire hoogtepunt van onze reis tot nu toe. Geen enkele fried rice of noedelsoep kan hier aan tippen.

Next stop: Vang Vieng. Het backpackers paradijs - tot vijf jaar terug. Dit kleine dorp is berucht vanwege de vele sterfgevallen tijdens het tuben: het van de rivier afgaan in een binnenband met erg veel alcohol en drugs. Maar maak je geen zorgen: tegenwoordig zijn de regels enorm aangescherpt, en zijn er nog maar twee barren over. Wij zijn rustig over de rivier gedobberd met een kleine pitstop voor een biertje, en hebben vooral genoten van het uitzicht op de karstbergen en roeiende Laotianen die er een sport van maken ons zo nat mogelijk te spetteren.

Hierna zijn we aangekomen in Vientiane, de kleinste hoofdstad van Zuid-Oost Azië. Hier hebben we vooral erg veel rondgelopen, maar niks noemenswaardigs gezien. De eerste dag hebben we alle bezienswaardigheden in het centrum bekeken, en zouden we de tweede dag lekker aan het zwembad gaan liggen en de mooiste en belangrijkste tempel van Laos gaan bekijken. Het was een heerlijk zwembad, alleen helaas kwamen wij in Thakhek (350km verderop) erachter dat we de tempel straal vergeten waren. Maarja, volgende keer beter! 

Zoals net al even genoemd ging onze reis verder naar Thakhek om de Thakhek loop te rijden, vernoemd naar - je raadt het al - het plaatsje Thakhek. Dit is een route van 450km door mooie landschappen en kleine dorpjes en deze hebben we op de scooter afgelegd. Enzo reed, Anna achterop. In vier dagen tijd hebben we respectievelijk 110, 150, 50 en 140 kilometer gereden. De route was erg afwisselend: soms verhard, soms onverhard, soms zonder gaten, maar meestal met gaten. De wegen in Laos zijn vrij slecht en vol met koeien, buffels, kippen, kinderen, varkens en honden. Gelukkig wen je er snel aan zodat je alle focus hebt om te genieten van het prachtige landschap. We hebben langs karstgebergten gereden, door bergen, door groene dalen, langs pas aangelegde stuwmeren en door bossen. Af en toe werd dit landschap even onderbroken door een klein dorpje waar de kinderen vrolijk 'sabaidee!' naar ons schreeuwden. Het hoogtepunt van de route was de Konglor cave waar je twee uur lang door een gigantische grot vaart. Voor ons extra bijzonder omdat we de allereersten in de grot waren 's ochtends vroeg, tijdens een stroomstoring. Daardoor kwam het enige licht in de grot van onze zaklampen. De avonden op de Loop werden gekenmerkt door kaartspelletjes en Beerlao drinken met onze nieuwe reisvrienden (elke avond kwamen we dezelfde mensen tegen). Beerlao is overigens het beste bier van Azië, elke dag weer goed, groetjes Enzo. Al met al was de Thakhek loop zeker het hoogtepunt van Laos!

Na onze terugkomst in Thakhek hebben we de verre reis terug naar Thailand gemaakt. Maar liefst 200 meter hemelsbreed verderop ligt het Thaise stadje Nakom Phanom. Hier is eigenlijk helemaal niks te doen, de enige bezienswaardigheid ligt 50 km verderop (een tempel natuurlijk). Wel is het een authentieke Thaise stad zonder andere falangs met vriendelijke mensen. Leuke stad om in rond te lopen en we zijn zelfs om 7 uur 's ochtends opgestaan om te gaan fietsen. Na 9 uur is het namelijk al 32 graden. 

Vanuit deze stad zijn we na een stop van vier uur in Bangkok doorgevlogen naar Krabi, in Zuid-Thailand. We zijn alweer bij de laatste weken van onze reis aangekomen, dus tijd om even te relaxen voordat we teruggaan naar het normale leven (reizen is zoooo zwaar). Het plan is om eilandhoppend naar Langkawi in Maleisië te reizen en vanaf daar via een paar dagen Kuala Lumpur terug naar Singapore te gaan. Hier wacht onze vlucht naar huis, 6 december zijn we terug! 

Liefs!